رابطه نگرش مذهبی و رضایت از زندگی در بین زنان مجرد و متأهل شهرقم

Abstract

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه جهتگیری مذهبی و رضایت از زندگی در دو گروه زنان مجرد و متأهل انجام شده است. روش پژوهش از نوع همبستگی و ابزار پژوهش، پرسشنامههای جهتگیری مذهبی آلپورت و فگین و پرسشنامه رضایت از زندگی(SWLS) است. جامعه آماری شامل کلیه زنان مجرد و متأهل شهر قم در سال 92-1393 است که در محدوده سنی 18 تا 40 سال در نظر گرفته شده است و بر اساس جدول مورگان (1970) و به روش نمونهگیری تصادفی، 376 نفر انتخاب شد. در این تحقیق از روش نمونهگیری چند مرحلهای استفاده شده است؛ یافتهها نشان داد میزان رضایت از زندگی در بین زنان مجرد، کمتر از زنان متأهل است. زنان مجرد، بیشتر جهتگیری مذهبی بیرونی و زنان متأهل، بیشتر جهتگیری مذهبی درونی داشتند. همچنین در زنان متأهل و مجرد، بین جهتگیری مذهبی درونی و رضایت از زندگی، رابطه معناداری وجود دارد، ولی بین جهتگیری مذهبی بیرونی و رضایت از زندگی رابطه معناداری دیده نشد.