مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان مدار و رویکرد تصمیم‌گیری مجدد بر افزایش ابعاد تاب‌آوری زنان متأهل

Abstract

تاب آوری می­تواند انعطاف­پذیری و توانمندی خانواده را در گذر از موقعیت­های مصیبت­بار زندگی خانوادگی بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان­مدار و درمان تصمیم‌گیری مجدد بر افزایش ابعاد تاب‌آوری زنان متأهل به شیوه نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری انجام شد. نمونه مورد مطالعه به تعداد سی زن متأهل، با روش نمونه‌گیری در دسترس از میان زنانی که به دلیل تعارض زناشویی در فاصله زمانی شش ماهه به مراکز مشاوره شهر گرگان مراجعه کرده بودند، انتخاب شد. داده­ها با اسفتاده از پرسش­نامه تاب‌آوری خانواده در پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع­آوری و به روش تحلیل کواواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS21 تحلیل شد. نتایج نشان دهنده تأثیر معنادار زوج­درمانی هیجان­مدار و رویکرد تصمیم­گیری مجدد بر روی نمرات تاب‌آوری زنان متأهل بود (001/.>P). همچنین نتایج نشان داد که درمان تصمیم‌گیری مجدد نسبت به زوج‌درمانی هیجان­مدار در افزایش تاب‌آوری زنان مؤثرتر است.