تبیین فرآیند اثربخشی درمان جامع نگر دینی برکاهش افسردگی دانشجویان دختر

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تبیین فرآیند اثربخشی درمان جامع نگر دینی برکاهش افسردگی دانشجویان دخترصورت گرفت. روش پژوهش، نظریه برخاسته از داده ها است و داده ها با روش کدگذاری «اشترواس» و «کوربین» تحلیل شد. افراد نمونه شامل یازده نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. این افراد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از دریافت هشت جلسه درمان جامع‌نگر دینی، از آنان درباره فرایند اثربخشی این درمان مصاحبه به عمل آمد. براساس نتایج، محورهای محتوای درمانی جلسات و اثر حضور در گروه، به عنوان محورهای علی شناسایی شدند. راهبرد تقویت، شامل بعد زیستی، اجتماعی، روانی، معنوی و همچنین علاقه و ایمان درمانگر و تشویق مراجعان به اعتماد و سخن‌گفتن در گروه بود. شرایط زمینه‌ای عبارتند از: عوامل محیطی، ساختاری، خانوادگی، فرهنگی و فردی. شرایط واسطه ای یا مداخله‌گر نیز عبارتند از: ضعف اعتقادات معنوی و اعتماد نکردن. درمان جامع‌نگر دینی، پیامدهایی مثل افزایش توکل، ایمان و امید، احساس عامل بودن، تغییر نگرش به زندگی و بهبود عملکرد داشت. با اتکا به نتایج می‌توان به تأثیر دین و چگونگی اثربخشی آن در فرایند درمان مراجعان پی‌برد.