بررسی وضعیت سرمایه های معیشت و پایداری آن ها در خانوارهای روستایی (مورد مطالعه: بخش مرکزی شهرستان دنا)

Abstract

<em>معیشت پایدار، در دهه­ی 1980، به­عنوان یک رویکرد جدید در مبحث توسعه­ ی روستایی و با هدف کاهش و ریشه کنی فقر روستایی مطرح شد. دستیابی</em><em>به معیشت</em><em>پایدار</em><em>روستایی،</em><em>بدون</em><em>توجه</em><em>به</em><em>دارایی­ ها</em><em>و</em><em>سرمایه­ های معیشت</em><em>در</em><em>روستاها</em><em>امکان پذیر نمی­ باشد. بر این اساس هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت سرمایه های معیشت و پایداری آن در بین خانوارهای روستایی بخش مرکزی شهرستان دنا بوده است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ چگونگی جمع‌آوری داده ­ها، غیر آزمایشی از نوع پیمایش بود. جامعه­ی آماری تحقیق 2500 سرپرست خانوارهای روستایی بخش مرکزی شهرستان دنا بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، اندازه­ی نمونه 300 خانوار تعیین و از طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه­ ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ­ها در این تحقیق، پرسشنامه­ ای ساختارمند و محقق ساخته بود که روایی صوری آن توسط گروهی از متخصصان رشته توسعه روستایی دانشگاه یاسوج و پایایی آن با محاسبه­ ی آلفا کرونباخ تأیید شد. نتایج تحقیق نشان داد که در بین 5 سرمایه ­ی معیشت، 3 سرمایه­ی اجتماعی، سرمایه­ ی انسانی و سرمایه­ ی فیزیکی از نظر پایداری در حد متوسط و 2 سرمایه ­ی مالی و طبیعی در وضعیت ناپایداری بالقوه (ضعیف) قرار دارند</em><em>.</em>