بازپژوهی مجازات سابّ‌الامام

Abstract

فقهای شیعه و سنی سابّ‌النبی را مهدور‌الدم و مستحق قتل می‌دانند. بسیاری از فقهای شیعه سبِّ پیامبران و أئمه طاهرین و حضرت صدیقه طاهره(س) را نیز ملحق به سبّ‌النبی می‌دانند. این مقاله تنها به واکاوی سبّ أئمه طاهرین می‌پردازد و این مسئله را از دو زاویه (سب به خودی خود و سب به لحاظ عنوانی دیگر) مورد بررسی قرار می‌دهد. تأکید مقاله بر این است که جز در مورد امیرالمؤمنین که قتل سباب ایشان جایز است و حتی ممکن است سبّشان را به سبّ‌النبی ملحق دانست، ادله ارائه‌شده مبنی بر جواز قتل سابّ‌الامام ـ بدون اینکه سب مصداق عنوانی دیگر باشد ـ نیازمند بررسی و تحقیق بیشتری است؛ گرچه از حیث عناوین دیگر، مسئله وضوح بیشتری دارد خصوصاً در مورد سباب امام که می‌توان او را مصداق ناصبی و جایزالقتل شمرد.