مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشیدرمانمبتنیبرکیفیتزندگیودرمانمبتنیبرتنظیمهیجانبر نشانگرهای زیستی (HbA1C و گلوکز خون) بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد<em>.</em> <strong>روش:</strong> پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل بیماران مبتلابهدیابتنوعدومراجعه­کنندهبهبیمارستان ایرانی شهر دبی بود. 45 نفر از بیماران به‌صورت در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه­های آموزش تحت درمانمبتنیبرکیفیتزندگی وتنظیمهیجان قرار گرفتند. مقادیر هموگلوبین­گلیکوزیله و قندخون ناشتا بیماران قبل، بعد و سه ماه بعد از مداخله اندازه­گیری شد. <strong>یافته‌ها:</strong> نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی و تنظیم هیجان بر نشانگرهای زیستی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مؤثر است (01/<em>0</em>p<em>≤</em>). مقایسه میانگین­های دو گروه آزمایش نشان داد که تفاوت معناداری بین اثربخشی آن‌ها بر روی HbA1C وجود ندارد (05/0<p)؛ اما تفاوت معناداری بین اثربخشی آن‌ها بر میزان گلوکز خون در مرحله پس­آزمون وجود داشت (01/<em>0</em>p<em>≤</em>)<em>.</em> <strong>نتیجه‌گیری:</strong> نتایج این مطالعه، تأثیر درمانمبتنیبرکیفیتزندگی و تنظیمهیجان را در کنترل میزان گلوکز خون و HbA1C بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد.