نقش میانجی سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در ارتباط سندرم خستگی مزمن با عامل های شخصیتی(مطالعه موردی؛ کارکنان بیمارستان امیرالمومنین تبریز)

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی سبکزندگیارتقاءدهندهسلامت در ارتباط سندرم خستگی مزمن با عامل­های شخصیتی در کارکنان بیمارستان امیرالمومنین تبریز انجام پذیرفت. <strong>روش:</strong> پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بیمارستان کلیوی امیرالمومنین شهر تبریز(N=250<em>) </em>می<em>­</em>باشد از این تعداد و بر اساس جدول مورگان نمونه ای به حجم 100(55 مرد و 45 زن) نفر و به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه خستگی مزمن جیسون، پرسشنامه 5عامل شخصیتی نئو و سبکزندگیارتقاءدهندۀسلامت والکر، سی­کرست و پندر تکمیل گردید. برای تحلیل داده­ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. <strong>یافته‌ها</strong>: نتایج حاکی از نقش میانجی سبکزندگیارتقاءدهندهسلامت در رابطه سندرم خستگی مزمن با عامل­های شخصیتی دارد و مطابق با یافته­های پژوهش، ارتباط سندرم خستگی مزمن با عامل­های شخصیتی از جمله روان­رنجوری(583/0)؛ برون­گرایی(404/0-)؛دلپذیربودن(186/0-)؛ تجربه­پذیری(383/0-)؛ با وجدان بودن(213/0-) و سبکزندگیسلامت محور(472/0-) می باشد. <strong>نتیجه‌گیری</strong>: نتایج حاکی از نقش میانجی سبکزندگیارتقاءدهندهسلامت در رابطه سندرم خستگی مزمن با عامل­های شخصیتی دارد و اثر سندرم خستگی مزمن با عامل­های شخصیتی به صورت مستقیم بوده و سبکزندگیارتقاءدهندهسلامت به عنوان متغیر میانجی اثرغیرمستقیمی در این ارتباط به وجود آورده است.