تأثیر حمایت اجتماعی بر رفاه کارکنان با میانجی‌‌گری اعتیاد به‌کار و تعلق‌خاطر‌کاری

Abstract

امروزه، سازمان‌ها همۀ جنبه‌های مختلف زندگی انسان را در برگرفته‌اند و بسیاری از افراد، بخش زیادی از زندگی‌ خود را به کار اختصاص می‌دهند. افزایش حمایت اجتماعی موجب می‌شود افراد به سازمان تعلق‌خاطر بیشتری داشته، رضایت آنها از شغل خود بیشتر شده و درنتیجه بیشتر مایل بوده که در سازمان بمانند و کمتر به ترک خدمت گرایش داشته باشند. هدف این مقاله بررسی تأثیر حمایت اجتماعی بر رفاه کارکنان با میانجی‌گری اعتیاد به کار و تعلق خاطر‌کاری می‌باشد. داده‌های این پژوهش از بین 188 نفر از کارکنان سازمان ملی استاندارد ایران به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده گردآوری شده است. برای آزمون فرضیه‏ها، از آزمون‌های آماری ‎شامل تحلیل همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان می‏دهد تعلق خاطر‌کاری بر رضایت شغلی، تأثیر مثبت و بر استرس درک‌شده و اختلالات خواب تأثیر منفی دارد. همچنین اعتیاد به کار بر رضایت شغلی تأثیر منفی و بر استرس درک‌شده و اختلالات خواب، تأثیر مثبت دارد. نتایج حاصله، نقش میانجی‌گری تعلق‌خاطر کاری بین حمایت اجتماعی مربوط به کار و رضایت شغلی، استرس درک‌شده و اختلالات خواب را تأیید کرد. همچنین نقش میانجی‌گری اعتیاد به کار در رابطه بین حمایت اجتماعی مربوط به کار و اختلالات خواب نیز تأیید شد.