مدل تعاملی انعطاف منابع انسانی و تحلیل‌رفتگی

Abstract

انعطاف منابع انسانی با توسعه‌ی قابلیت‌های سرمایه‌های انسانی و تجهیز بهتر کارکنان، تسهیل فرایندهای مدیریت منابع انسانی و فراهم آوردن قابلیت انطباق کارکنان با تقاضاهای متعدد و در حال تغییر، زمینه‌ی پیش‌گیری از تحلیل‌رفتگی آنان را فراهم می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی پیش‌گیری از تحلیل‌رفتگی منابع انسانی از منظر ویژگی‌های شخصیتی و با نگاهی به ابتکارات مدیریت منابع انسانی می‌باشد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه است. جامعه‌ی آماری پژوهش، کارکنان ستاد وزارت راه و شهرسازی می‌باشد. روش انجام پژوهش، از نوع توصیفی‌همبستگی و مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری است. نتایج نشان می‌دهد که بین انعطاف کارکردی با خودباوری و انعطاف مهارتی با کانون واپایش درونی، رابطه‌ی مثبت و معنادار وجود دارد. ضمن آنکه بین انعطاف کارکردی و انعطاف رفتاری با کانون واپایش درونی رابطه‌ای معنادار مشاهده نشد. درنهایت اینکه، بین دو بعد شخصیتی کانون واپایش درونی و خودباوری با تحلیل‌رفتگی، رابطه‌ی منفی و معنادار وجود دارد