واکنش های رشدی و فیزیولوژیکی گیاه لوبیا سبز رقم سانری به اسید سالیسیلیک و مواد زیست محرک در شرایط کم آبی

Abstract

به‌منظور مطالعه تأثیر اسید سالیسیلیک و مواد زیست محرک بر رشد، عملکرد، غلظت عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم و برخی صفات فیزیولوژیکی لوبیا سبز تحت رژیم‌های مختلف آبیاری، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال 1394 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه) و محلول‌پاشی برگی در هفت سطح شامل سه سطح اسید سالیسیلیک (5/0، 1 و 5/1 میلی‌مولار)، سه سطح مگافول (1/0، 2/0 و 3/0 درصد) و آب مقطر (به‌‌عنوان شاهد برای هر دو تیمار)، اجرا شد. نتایج نشان داد که تنش کم‌آبی به‌طور معنی‌داری رشد و عملکرد غلاف را کاهش داد. کاربرد اسید سالیسیلیک و مگافول، رشد و عملکرد گیاه را بهبود بخشید. با توجه به نتایج اثرات متقابل، بیشترین تعداد برگ (17/43)، سطح برگ (3/2729 سانتی‌متر مربع) و عملکرد غلاف (9/6193 کیلوگرم در هکتار) با کاربرد مگافول 2/0 درصد در شرایط آبیاری 100 درصد نیاز آبی گیاه به‌دست آمد. حداکثر هدایت روزنه‌ای (27/205 میلی‌مول بر مترمربع در ثانیه) در گیاهان محلول‌پاشی شده با اسید سالیسیلیک 5/1 میلی‌مولار تحت آبیاری 100 درصد حاصل شد. بیشترین غلظت عنصر نیتروژن (47/2 درصد)، فسفر ( ppm67/181) و پتاسیم (88/0 درصد) به ترتیب با محلول‌پاشی مگافول 2/0 درصد، اسید سالیسیلیک یک میلی‌مولار و مگافول 3/0 درصد در شرایط آبیاری 100 درصد مشاهده گردید. با توجه به نتایج، مگافول 2/0 درصد و اسید سالیسیلیک 5/0 میلی‌مولار بیشترین تاثیر را بر رشد و عملکرد غلاف در شرایط تنش کم‌آبی داشتند.