تأثیر محلول‌پاشی روی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا

Abstract

به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی روی و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی در منطقه رودسر استان گیلان در سال زراعی 91-1390 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی، چهار سطح کودی شامل شاهد (صفر)، 30 ، 60 و 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (از نوع کود اوره) و عنصر روی در چهار سطح شامل شاهد، 5/0، 1 و 5/1 لیتر فوسین روی 70 درصد در هکتار بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که مقادیر کود نیتروژن بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع بوته و طول غلاف اثر معنی‌دار داشت. در این آزمایش اثرعنصر روی بر تعداد غلاف در بوته، وزن 100 دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و طول غلاف معنی‌دار بود. همچنین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100 دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت تأثیر برهم‌کنش سطوح مختلف کود نیتروژن و عنصر روی معنی‌دار بود. تیمار90 کیلو‌گرم نیتروژن در هکتار و مصرف 5/0 لیتر روی در هکتار بیشترین عملکرد (5902 کیلوگرم در هکتار) را نشان داد که با 60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 5/0 لیتر در هکتار روی در هکتار (5682 کیلوگرم در هکتار) تفاوت معنی‌دار نداشت. بنابراین می‌توان تیمار60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 5/0 لیتر در هکتار روی را به‌عنوان بهترین گزینه مدیریت کود روی و نیتروژن برای سویا در نظر گرفت.