بررسی تحلیل عاملی و ساختاری نگرش به پژوهش و رابطه آن با خود ناتوان سازی و خود اثر بخشی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد

Abstract

هدف: هدف عمده پژوهش حاضر تحلیل عاملی تاییدی نگرش به پژوهش و رابطه آن با خود ناتوان سازی و خود اثر بخشی سازی در میان دانشجویان کارشناسی ارشد ترم آخر دانشگاه کردستان بود. روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش همبستگی است. حجم نمونه برای تحلیل عاملی و تاییدی و برای بررسی رابطه نگرش به پژوهش و با خود ناتوان سازی و خود اثر بخشی سازی 400 نفر بود. که از بین کلیه دانشجویان کارشناسی ارشد که در سال تحصیلی 89-90 مشغول به تحصیل در دانشگاه کردستان بودند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و مقیاس های نگرش به پژوهش پرسشنامه ملاک خود اثر بخشی و مقیاس الگوهای یادگیری سازگار در پژوهش را تکمیل نمودند و داده ها به روش تحلیل عاملی به شیوه ی چرخش متمایل از نوع آبلیمین مستقیم و تحلیل عامل تائیدی و ضریب همبستگی رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج بدست آمده از تحلیل عاملی با تحقیقات پیشین هماهنگ است و با توجه به روایی و پایایی پرسشنامه نگرش به پژوهش از آن می توان در محیط های کارهای پژوهشی کاست و بر میزان خود – اثر بخشی تحقیق افزود.