ارزیابی توانایی مدل مبتنی بر ویژگی های سهام در مقایسه با مدل سه عاملی فاما و فرنچ درتبیین اختلاف بازده سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1386-1381

Abstract

فاماو فرنچ (1993) با تکیه بر فرض اساسی مدل های قیمت گذاری تعادلی (EAPM) و بهره گیری از رگرسیون مقطعی فاما-مک بث، مدلی سه عاملی را جهت تبیین استثنائات قیمت گذاری داراییها معرفی نمودند[18,19]. EAPM عنوان میکند که ساختار کوواریانس بازده سهام و عوامل کلان اقتصادی تعیین کننده بازده مورد انتظار است. در حالی که، دانیل و تیتمن (1997) تفسیری بر مبنای ویژگی‌های شرکت ارائه می‌کنند و عقیده دارند که بنا به دلایل رفتاری، بازده بالاتر شرکت‌های ارزشی و شرکت های کوچک ناشی از ویژگی‌های شرکت می‌باشد و نه بده- بستان[1] بین ریسک و بازده سهام[13]. تحقیق پیش رو با استفاده از روش رگرسیون چند متغیره و در بازه زمانی شش ساله 86-81، به ارزیابی توانایی این مدل در تبیین اختلاف بازده سهام شرکت‌های مختلف در مقایسه با مدل سه عاملی فاما و فرنچ پرداخته و به این نتیجه میرسد که ارائه تفسیر ریسکی از بتای بازار سهم در بورس اوراق بهادار تهران در دوره مورد بررسی قابل توجیه نیست و صرف اندازه و صرف ارزش ناشی از تحمل ریسک بالاتر توسط سرمایه گذاران است.