واکاوی شگردهای رئالیسم جادویی در رمان «الغجریة و یوسف المخزنجی» ادوار خرّاط

Abstract

در نیمۀ دوم قرن بیستم، شیوۀ جدیدی در داستان‌نویسی معاصر به وجود آمد که آمیزه‌ای از واقعیت و خیال بود. شیوۀ ادبی نوینی که به طور رسمی و برای اولین بار، نویسندگان آمریکای جنوبی آن را با عنوان رئالیسم جادویی به جهان عرضه کردند. ازجمله نویسندگان عرب که این شیوه را در راستای بیان دیدگاه خود به کار بسته، ادوار خرّاط نویسندۀ مصری است. او با استفاده از خیال خلّاق خود و درهم‌ریختگی زمانی، گذشته را در زمان حال به کار می‌گیرد و واقعیت بیرونی را با واقعیت خیالی و درونی خود درمی‌آمیزد و مخاطب را در مقابل واقعیتی با ابعاد گسترده و فضایی شگفت‌انگیز قرار می‌دهد. هدف اصلی این جستار که به روش توصیفی- تحلیلی نگارش شده است، تحلیل عناصر داستانی (شخصیت، زمان، مکان، وصف و زبان روایی) رمان «الغجریة و یوسف المخزنجی» بر اساس شاخصه‌های رئالیسم جادویی است. یافته‌ها حاکی از آن است که نویسنده با به‌کارگیری شخصیت‌های کولی و میراث کهن، توانسته‌است دیدگاه‌های خود را در خصوص واقعیت موجود و جهان هستی با زبانی شعری و با استفاده از فن رئالیسم جادویی بیان کند.<br />