جلوههای نوآوری در شعر عدی بنزید عبادی
(ندگان)پدیدآور
پاشا زانوس, احمدرمضانخانی, نرجسنوع مدرک
Textعلمی - پژوهش
زبان مدرک
العربيةچکیده
چکیده
عدیبن زید عبادی از شاعران مسیحی در عصر جاهلی است. وی نویسنده و سفیر دربار ساسانی بوده و از آغاز نوجوانی به هر دو زبان فارسی و عربی تسلط کامل داشت.
شاعر در مضامین مشهور شعر جاهلی شعر نسروده است. مدح و رثا در دیوان او موجود نیست و فخر و هجا منحصر در چند بیت است. وی برای اولین بار، خمر را به عنوان فن مستقل به کار برده و در این زمینه، شاعرانی مثل اعشی و اخطل از او پیروی کردهاند و نیز در شعر قصصی و اعتذاریات بر دیگر شاعران جاهلی پیشی گرفته است.
عدیبن زید به خاطر ابتکار در اغراض، شکل و درون مایهی قصاید جاهلی، شاعری نوآور به شمار میآید؛ اشعار وی در بیشتر قصاید معانی جدید داشته و از تقلید فاصله دارد. در این مقاله سعی بر این است تا نوآوری شاعر در اغراض و شکل و معانی بررسی شود.
کلید واژگان
کلید واژه گان: عدیبن زیدنوآوری
شعر قصصی
اعتذاریات
خمر
حکمت
شماره نشریه
24تاریخ نشر
2055-01-211433-11-01
ناشر
انجمن ایرانی زبان وادبیات عربیسازمان پدید آورنده
دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزویندانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین