اثربخشی طرحواره‌ درمانی بر سبک‌های مقابله‌ای اجتناب، جبران افراطی و ترس‌ از ازدواج دانشجویان دختر

Abstract

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی طرحواره‌ درمانی بر سبک‌های مقابله‌ای اجتناب، جبران افراطی و ترس‌ از ازدواج دختران دانشجوی مجرد بالای 30 سال شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی بود. با استفاده از نمونه گیری غیر تصادفی 30 دختر دانشجوی در دسترس، در دانشگاه شهید بهشتی انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل جای گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌های ترس‌های پیش از ازدواج سمیعی، یوسفی و نشاط دوست (1392)، سبک‌ اجتناب یانگ-رای (1994) و جبران افراطی یانگ-رای (1994) بود که در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شد. گروه آزمایش در قالب 8 جلسه آموزش گروهی طرحواره درمانی را دریافت کرد و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر بررسی شدند. نتایج نشان داد که آموزش طرحواره‌ درمانی می‌تواند ترس از همسر، ترس از محدودیت همسر، ترس از خود، سبک‌های مقابله اجتناب و جبران افراطی را در دختران دانشجوی در سن ازدواج کاهش دهد.