اثر غلظت‌های مختلف سدیم آب محیط تفریخ تخم بر میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در یک سازگان مدار بسته

Abstract

<strong>چکیده</strong> در این تحقیق جهت بررسی ارتباط بین غلظت سدیم آب و میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی، اثرات چهار غلظت مختلف سدیم (2، 14، 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر) آب محیط تفریخ تخم، بر میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل آلای رنگین کمان در یک سازگان مداربسته مورد بررسی قرار گرفت. برای انکوباسیون تخم‌ها از12 واحد آزمایشی (سازگان مداربسته) با ظرفیت 45 لیتر استفاده شد. غلظت‌های مختلف عناصر معدنی (9 عنصر) با اضافه کردن نمک‌های معدنی آنالیتیک (Merck) به آب مقطر تهیه گردید. در هر یک از تراف‌های واحدهای آزمایش، 5/22 گرم تخم تازه لقاح یافته ریخته شد. دمای آب در طول مدت آزمایش در بین تیمارها بین10-5/7 درجه سانتی‌گراد متغیر بود<strong>.</strong>مقدار آمونیاک آب در طول دوره انکوباسیون تخم‌ها هر هفته و مقدار سدیم و نیتروژن کل تخم در شروع و انتهای آزمایش اندازه‌گیری شد. تغییرات میانگین مقدار آمونیاک آب در تیمارهای مختلف در روز سی و یکم بعد از لقاح (تفریخ تخم) معنی‌دار بود، به‌طوری‌که بیشترین مقدار آمونیاک آب در تیمار سدیم 2 میلی گرم در لیتر و کمترین مقدار در تیمارهای 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر مشاهد شد. اختلاف معنی‌داری در میانگین نیتروژن کل تخم در شروع آزمایش (تخم تازه لقاح یافته) و تیمارهای مختلف سدیم در انتهای آزمایش (مرحله تفریخ تخم) مشاهده نگردید. میانگین میزان سدیم تخم در شروع آزمایش و تیمارهای مختلف سدیم در انتهای آزمایش دارای اختلاف معنی‌داری بود. بیشترین و کمترین میزان سدیم تخم در مرحله تفریخ به‌ترتیب در تیمارهای سدیم 100 و 2 میلی‌گرم در لیتر مشاهده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش مقدار سدیم آب و جذب بیشتر سدیم توسط تخم از محیط آب مقدار دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل‌آلای رنگین کمان افزایش نمی‌یابد و دفع آمونیاک توسط جنین مستقل از مقدار غلظت سدیم آب محیط تفریخ تخم صورت می‌گیرد.