شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر شریف رضى

Abstract

از مهم‏ترین شاعران شیعى که نسب او به اهل بیت بازمى‏گردد، شریف رضى است. وى داراى قصایدى مشهور و ارزنده در رثاى امام حسین(ع) است. اشعار وى خالى از تکلف و آکنده از عاطفه صادقانه و عشق ناب به امام(ع) و خاندان ایشان است. این قصاید عبارت است از: "الأمانى حسرة و عناء" و "کرب و بلا" و "والهفتاة لعصبة علویة" و "رب ساع لقاعد" و "یا یوم عاشوراء". سرآغاز سرایش مرثیه‏هاى عاشورایى شریف رضى، دهم محرم، سال روز شهادت حسین بن على(ع) است. وى در قالب این پنج قصیده که روى هم دویست‏وسى‏وشش بیت و در رثاى امام حسین(ع) است، به بیان صفات و ویژگى‏هاى فردى و اجتماعى امام(ع) پرداخته است. روش این نوشتار، توصیفى - تحلیلى و هدف آن تحلیل شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر سید رضى به عنوان یکى از قله‏هاى بلند ادب در قرن چهارم هجرى است. نتایج حاصله با تکیه بر آمار توصیفى تحلیلى و با استفاده از نمودار دایره‏اى در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.