تعیین باورهای معلمان درباره اثربخشی انواع روش های آموزش تفکر انتقادی بر اساس توان متفاوت دانش آموزان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تعیین باورهای معلمان درباره اثربخشی انواع روش‌های آموزش تفکر انتقادی بر اساس توان متفاوت دانش‌آموز‌‌ان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. برای این منظور 202 دبیر مقطع متوسطه تبریز با روش خوشه‌ای تصادفی از ناحیه چهار تبریز انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس ارزیابی باورهای معلمان درباره تفکر انتقادی استفاده شد. نتایج به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس درون گروهی و مقایسه‌های زوجی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد: دبیران شهر تبریز باور دارند فعالیت آموزشی رشد تفکر انتقادی برای دانش‌آموز‌‌ان توان بالا مؤثرتر از استفاده از این روش برای دانش‌آموز‌‌ان ضعیف می‌باشد. همچنین یافته‌های این پژوهش نشان داد که دبیران روش‌های آموزش مستقیم را نیز برای دانش‌آموز‌‌ان توان بالا مؤثرتر از دانش‌آموز‌‌ان ضعیف می‌دانند. یکی از کاربردهای عملی پژوهش حاضر این است که باید در برنامه‌های تربیت معلم به طور گسترده و آشکارتر در زمینه آموزش مهارت‌های عالی‌تر تفکر به دانش‌آموز‌‌ان ضعیف توجه شود.