مقایسه «معلمیکردن» نومعلمان مدارس ابتدایی: آیا نوع دانشگاه محل تحصیل مهم است؟
(ندگان)پدیدآور
آقاخانی, زهرهموسی پور, نعمت الهنجفی, یوسفنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
این مقاله به بررسی مقایسهای معلمیکردن سه گروه از نومعلمان مدارس ابتدائی ایران اختصاص دارد که در شهرستان مراغه در سال تحصیلی 97-1396 فعالیت میکردند. این معلمان از سه طریق «تحصیل در دوره چهار ساله تربیت معلم در دانشگاه فرهنگیان»، «تحصیل در سایر دانشگاههای کشور و شرکت در استخدام پیمانی و گذراندن دوره یکساله تربیت معلم» و «داشتن سه سال فعالیت تدریس در مدرسه به صورت موقت» وارد خدمت معلمی شده بودند.
پرسش پژوهش این بود که آیا روش ورود به حرفه معلمی و نوع دانشگاه محل تحصیل بر معلمی کردن تاثیر دارد یا خیر؟ رویکرد حاکم بر پژوهش، رویکرد کمی بود. برای گردآوری دادههای لازم از «پرسشنامه» استفاده شد. جامعه پژوهش را معلمان آموزش ابتدایی تشکیل میدادند که از میان آنها، ابتدا معلمان شهرستان مراغه انتخاب شدند و سپس نمونهای به تعداد 97 نفر برای کسب دادهها انتخاب شد. از طریق نمونهگیری متناسب با حجم، نمونه مربوط به هر گروه انتخاب و پرسشنامه در محل کار آنان توزیع و با مراجعه حضوری، دریافت شد. تحلیل دادههای حاصل با بهرهگیری از فراوانی و درصد و میانگین نمرات انجام و برای مقایسه گروه ها، آزمون تحلیل واریانس، انجام گرفت.
نتایج حاصل نشان داد «معلمیکردن» نومعلمان واردشده با شیوههای متفاوت به مدارس ابتدایی، فاقد تفاوت معنیدار است. یعنی نومعلمانی که دوره چهارساله یا دوره یکساله تربیت معلم را سپری کردهاند همانند معلمانی معلمی میکنند که دورههای رسمی تربیت معلم را سپری نکردهاند. این بدان معناست که تاسیس دانشگاه خاص تربیت معلم، نتوانسته است دستاوردی بیشتر از دانشگاههای دیگر داشته باشد که آموزش رشته مربوط را برعهده دارند.
پژوهش به شیوه کمی ممکن است با برخی محدودیتهای مربوط به جامعیت و اعتبار مواجه باشد. علیرغم برخی محدودیتهای این پژوهش، آنچه حاصل شده نوعی تردید در کارایی دانشگاههای خاص تربیت معلم را آشکار میکن. این دانشگاهها در ایران، دانشجویان خود را بعد ار اتمام تحصیلات دوره متوسطه، انتخاب و پس از استخدام در آموزش و پرورش آنهات را آموزش می دهد. بنابراین، این نوع آموزش با نوعی انتخاب زودهنگام شغل همراه است و پرداخت کمک هزینه تحصیل همراه است. این هر دو سبب افزایش هزینههای تحصیل میشود. بنابراین، این پرسش مطرح است که آیا همچنان میتوان از دوره چهارساله تربیت معلم در دانشگاه فرهنگیان با استخدام از ابتدای تحصیل، دفاع کرد؟ آیا دانشگاه فرهنگیان دارای عملکردی اثربخش بوده است؟ داده های میدانی نشان می دهد که موفقیت دوره چهار ساله تربیت معلم برای کسب شایستگی شغلی فعالیت در آموزش ابتدایی، برای دفاع از آن کافی نیست.
کلید واژگان
"نومعلم""معلمیکردن"
"اجرای برنامه درسی"
"روشهای بکارگیری معلمان"
"اثربخشی دانشگاه فرهنگیان"
شماره نشریه
56تاریخ نشر
2020-05-211399-03-01
ناشر
انجمن مطالعات برنامه درسی ایرانسازمان پدید آورنده
آموزش و پرورش مراغهگروه آموزش ابتدایی، پردیس نسیبه، دانشگاه فرهنگیان
گروه مطالعات اجتماعی دانشگاه فرهنگیان




