کاوش تجربه کمال گرایانه دانشجویان دکتری از برنامه های درسی آموخته شده دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز: یک مطالعه پدیدارشناسانه

Abstract

هدف از انجام این پژوهش، کشف تجارب کمال‌گرایانه دانشجویان دکتری دانشکده علوم‌تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه شیراز از برنامه‌های درسی آموخته‌شده این دانشکده بود. طرح پژوهشی در این مطالعه از نوع کیفی و روش مورد استفاده از نوع پدیدارشناسی بود. مشارکت‌کنندگان بالقوه این پژوهش، دانشجویان دکتری رشته‌های مختلف دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز بودند که با رویکرد نمونه‌گیری هدفمند با تکنیک معیار، تعداد 36 نفر از آن ها انتخاب گردید. روش گردآوری داده‌های این پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته وارائه پرسشنامه های بازپاسخ بارویکرد بافت نگارانه بود. پس‌از دسته‌بندی، کدگذاری داده‌ها و تحلیل مضامین صورت گرفت. ‌یافته‌های این پژوهش حاکی از آن بود پیامدهای حاصل از تجارب کمال‌گرایی این دانشجویان در چهار مضمون سازمان‌دهنده سطح اول تقسیم‌بندی شدند که شامل اهداف خودمدار، اهداف دگرمدار، اهداف جامعه‌مدار و کمال‌گرایی منفی است. اهداف خودمدار، دگرمدار و جامعه‌مدار هریک دارای چهار مضمون سازمان‌دهنده سطح دوم شامل اهداف علمی، تحصیلی، شخصیتی-اخلاقی و حرفه‌ای تقسیم شدند. همچنین کمال‌گرایی منفی خود دارای دو مضمون سازمان‌دهنده سطح دوم با عناوین موانع شخصی عدم تحقق کمال و موانع تحصیلی عدم تحقق کمال تقسم‌بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان‌داد که پیامدهای حاصل از تجارب کمال دانشجویان، به‌طور‌کلی به پنج پیامد علمی، تحصیلی، حرفه‌ای، شخصیتی/ اخلاقی و پیامدهای منفی تقسیم‌بندی شدند.