ارزیابی دو روش فیزیکی و آماری در برآورد حداکثر بارش محتمل در استان بوشهر

Abstract

یکی از مولفه‌های مهم در مدیریت منابع آب، حداکثر بارش محتمل (PMP) می‌باشد. در این مطالعه، حداکثر بارش محتمل 24ساعته (PMP24) با دو نگرش استاندارد و تعدیل یافته هرشفیلد و روش فیزیکی در استان بوشهر برآورد و مقایسه گردید. از بین ایستگاه‌های همدیدی موجود در این استان، تعداد 7 ایستگاه انتخاب شدند. داده‌ها شامل بارش‌های 24ساعته، دمای نقطه شبنم، سرعت باد، فشار سطح ایستگاه و فشار تبدیل شده به سطح دریا طی سال‌های 1968 تا 2018 بودند. نتایج نشان داد که در نگرش استاندارد، مقدار فاکتور فراوانی و PMP24 در ایستگاه‌های مختلف به ترتیب در محدوده‌ی 9/17-2/16 و 6/880-5/433 میلی-متر می‌باشد. به طور مشابه، در نگرش تعدیل‌یافته، این مقادیر به ترتیب در محدوده‌ی 64/4-39/2 و 4/213-6/103 میلی‌متر برآورد گردید. مقادیر PMP24 منطقه‌ای برای دو نگرش استاندارد و تعدیل‌یافته و روش فیزیکی به ترتیب 5/660، 4/181 و 9/139 میلی‌متر برآورد شد. به طور کلی، با توجه به در نظر گرفتن خصوصیات فیزیکی توده هوا در روش فیزیکی، استفاده از این روش به منظور کاهش عدم قطعیت پیشنهاد می‌شود. در صورت استفاده از روش استاندارد هرشفیلد، هزینه طراحی و ساخت به طور چشم‌گیر و غیر ضروری افزایش می‌یابد.