نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاکبرپور, ابوالفضلfa_IR
dc.contributor.authorزینلی, محمدجوادfa_IR
dc.contributor.authorناظری تهرودی, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T08:56:48Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T08:56:48Z
dc.date.available1399-07-09T08:56:48Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T08:56:48Z
dc.date.issued2019-10-23en_US
dc.date.issued1398-08-01fa_IR
dc.date.submitted2019-01-03en_US
dc.date.submitted1397-10-13fa_IR
dc.identifier.citationاکبرپور, ابوالفضل, زینلی, محمدجواد, ناظری تهرودی, محمد. (1398). کاربرد مدل هیبریدی FEM-ACO در تعیین مکان های بهینه چاه های برداشت. نشریه آبیاری و زهکشی ایران, 13(4), 855-868.fa_IR
dc.identifier.issn2008-7942
dc.identifier.issn2676-6884
dc.identifier.urihttp://idj.iaid.ir/article_96383.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/351650
dc.description.abstractدر این مقاله، یک مدل هیبریدی بهینه‌سازی – شبیه‌سازی برای ارزیابی سیاست پمپاژ مطلوب در یک آبخوان مصنوعی استفاده شده است. در این مطالعه میزان افت سطح آب زیرزمینی در یک آبخوان آزاد فرضی به مساحت 5/1 کیلومتر مربع و سه هدایت هیدرولیکی متفاوت با ضخامت 100 متر و هم‌چنین تعداد ده حلقه چاه برداشت مورد بررسی قرار گرفت. جهت تخمین سطح آب زیرزمینی آبخوان از روش المان محدود و جهت بهینه‌سازی موقعیت چاه‌های برداشت از الگوریتم جامعه مورچگان استفاده شد و در نهایت مدل FEM-ACO ارائه گردید. موقعیت چاه‌های برداشتی با دبی مشخص به صورتی بهینه‌یابی می‌شود که میزان افت سطح آب زیرزمینی در آبخوان کمینه گردد. در این راستا تعداد مقادیر مختلف تعداد مورچه‌ها، تأثیر میزان تبخیر فرامان و تأثیر درصد نخبه‌های یک مجموعه از مورچه‌ها بر مقدار تابع هدف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که الگوریتم‌های مورچگان ترتیبی و الگوریتم مورچگان نخبه با عملکردی تقریباً یکسان بهترین عملکرد را در بین الگوریتم‌های مورچگان داشته‌اند و پس از آن‌ها، الگوریتم جامعه مورچگان و الگوریتم مورچگان بیشینه-کمینه در رتبه‌های بعدی قرار دارند. تمامی الگوریتم‌های مورچگان خیلی زود به همگرایی رسیدند که این همگرایی زودرس به یک بهینه سراسری مناسب را می‌توان به دلیل استفاده از قیود زنجیره‌ای دانست. در نهایت بعد از بررسی مدل ارائه شده، موقعیت مناسب چاه‌های برداشت مشخص گردید. هم‌چنین نتایج نشان داد که حداکثر افت آب آبخوان حدود 5/2 متر می‌باشد.fa_IR
dc.format.extent1800
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن آبیاری و زهکشی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه آبیاری و زهکشی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Irrigation & Drainageen_US
dc.subjectآبخوان آزادfa_IR
dc.subjectالگوریتم مورچگانfa_IR
dc.subjectالمان محدودfa_IR
dc.subjectبهینه سازیfa_IR
dc.subjectآب زیرزمینیfa_IR
dc.titleکاربرد مدل هیبریدی FEM-ACO در تعیین مکان های بهینه چاه های برداشتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentعلوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجندfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند.fa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue4
dc.citation.spage855
dc.citation.epage868
nlai.contributor.orcid0000-0002-6871-2771


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد