تاثیر چهار نوع جاذب زیستی بر کاهش پارامتر‌های نیترات، فسفات، شوری، pH و تغییرات دمایی پساب خروجی از اراضی شالیزاری

Abstract

یکی از بزرگ­ترین نیاز‌های پیش­روی اکثر جوامع امروزی کمبود آب شیرین و بدون آلودگی می­باشد، کمبود منابع آبی سالم و بالا بودن هزینه­های اجرای طرح­های تصفیه اغلب مانع دسترسی جوامع به این نیاز حیاتی می­شود. این تحقیق با هدف بررسی کیفیت رواناب خروجی از اراضی شالیزاری بعد از فصل کشت و هم­چنین تصفیه پساب کشاورزی و کاهش تعدادی از پارامترهای مضر موجود در محلول­های آبی انجام پذیرفت. در این تحقیق میزان کارایی چهار نوع جاذب زیستی خاک­اره چوب و سبوس­برنج، ذغال چوب و زایدات چای بررسی شد. برای این منظور داده­برداری دوره­ای ده روزه در فصل پاییز انجام شد و میزان پارامتر‌هایpH ، EC، نیترات، فسفات مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که هر چهار ماده، به میزانی از پارامترهای ذکر شده، کاسته است. این کاهش و افزایش به عوامل مختلفی بستگی داشته­است که مهم­ترین آنها میزان غلظت آلاینده و دمای هوا بوده ­است. در بین این چهار نوع جاذب زیستی، جاذب زیستی خاک­اره از عملکرد نسبی بهتری برخوردار بوده ­است و مثلاً توانسته غلظت نیترات را از 54/4 به 25/0 میلی­گرم در لیتر برساند. مقایسه اقتصادی چهار نوع جاذب زیستی نیز این امر را نشان می­دهد مثلاً جاذب زیستی خاک اره 80 درصد ارزان­تر از جاذب زیستی ذغال است.