بررسی تغییرات نفوذپذیری سطحی خاک در شبکه‌های تغذیه مصنوعی (مطالعه موردی: شبکه تغذیه مصنوعی دشت شهریار)

Abstract

در سیستم‌های تغذیه مصنوعی مساله انسداد خلل و فرج خاک بستر حوضچه‌های تغذیه، بحرانی‌ترین موضوع در زمینه کارایی سیستم‌های تغذیه مصنوعی می‌باشد. آزمایش‌های صحرایی در محل طرح تغذیه مصنوعی شهریار، به منظور اندازه-گیری تغییرات سرعت نفوذ در حوضچه‌های تغذیه، در 5 حوضچه تغذیه در بستر رودخانه کرج، به روش استوانه مضاعف، انجام گردید. نتایج نشان داد که میانگین نفوذ‌پذیری در نمونه‌های شاهد 5/29 و 2/30 سانتی‌متر بر ساعت بوده و داخل عرصه‌ی تغذیه مصنوعی، نفوذپذیری از 7/5 تا 6/18 سانتی‌متر بر ساعت متغیر می‌باشد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که حوضچه 1 از نظر نفوذپذیری در رتبه متوسط قرار دارد که عملا نسبت به حالت شاهد از رده خارج شده است. پس از برداشت در حالت‌های 10، 20 و 30 سانتی‌متری مشخص گردید پس از برداشت 20 سانتی‌متری از رسوبات، تغییر محسوسی در نفوذپذیری حوضچه‌ها رخ داده است، بنابراین پیشنهاد می‌شود رسوبات تمامی حوضچه‌ها به اندازه 20 سانتی‌متر برداشت شود تا راندمان طرح افزایش یابد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد اثر ساده عمق، مکان و حوضچه بر میزان نفوذپذیری سطحی، در سطح یک درصد و اثر متقابل سطوح مکان و حوضچه بر نفوذپذیری در سطح پنج درصد معنی‌دار می‌باشد.