بررسی راندمان آبیاری در مزراع استان گلستان

Abstract

در پژوهش حاضر راندمان آبیاری در 20 مزرعه تحت آبیاری سطحی و 6 مزرعه تحت آبیاری بارانی کلاسیک در چند منطقه استان گلستان طی سال‌های 1387 و 1388 مورد ارزیابی قرار گرفت. راندمان کاربرد آب در روش آبیاری سطحی با استفاده از نسبت مقدار آب ذخیره شده در منطقه توسعه ریشه گیاه (کمبود رطوبت خاک در قبل از آبیاری از ظرفیت زراعی ) و مقدار آب وارد شده به هر مزرعه ( با اندازه‌گیری حجم آب ورودی) تعیین گردید. در روش آبیاری بارانی نیز علاوه بر راندمان کاربرد آب، مقدار ضریب یکنواختی توزیع آب (CU) نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که دامنه تغییرات راندمان کاربرد آب در روش سنتی از 21 تا 81 درصد و در روش آبیاری بارانی از 54 تا 80 درصد و هم­چنین مقدار CU در روش آبیاری بارانی از 52 تا 88 درصد در نوسان است. دلایل عمده عدم حصول راندمان قابل قبول در برخی از مزارع ، نامناسب بودن زمان آبیاری، انتخاب دبی نامناسب، ابعاد نامناسب، غیر یکنواختی مزرعه و عدم توجه به قدرت جذب آب توسط خاک تشخیص داده شد.