بررسی عملکرد مدل‌های SVR و GEP در پیش‌بینی نوسانات ماهانه تراز آب دریاچه ارومیه

Abstract

پیش‌بینی نوسانات سطح آب دریاچه‌ها از جمله موارد مهم در مدیریت و برنامه‌ریزی منابع آب است. در سال‌های اخیر کاهش شدید تراز آب دریاچه ارومیه اثرات زیست‌محیطی مخربی را در این منطقه داشته است. در این تحقیق عملکرد مدل‌های ماشین بردار پشتیبان و برنامه‌ریزی بیان ژن با استفاده از شش الگوی متفاوت در خلال سال‌های 1388- 1355 برای پیش‌بینی تراز آب دریاچه ارومیه بررسی شد، تا بهترین الگو برای پیش‌بینی تراز آب دریاچه معرفی گردد. در چهار الگو از داده‌های تاریخی تراز و در دوالگوی دیگر از بارش، تبخیر و نشت و تراز آب استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل برنامه‌ریزی بیان ژن عملکرد بهتری نسبت به مدل رگرسیون بردار پشتیبان دارد و با افزایش ورودی برای آموزش مدل عملکرد آن افزایش می‌یابد. هم­چنین در بهترین حالت مقدار میانگین مربعات خطا و ضریب تبیین به ترتیب برابر 08/0 متر و 99/0 برای مدل GEP، 60/0 متر و 92/0 برای مدل SVRبه دست آمد.