ارزیابی دو روش تهیه نقشه‌های تغییرات مکانی تبخیر-تعرق مرجع

Abstract

تبخیر-تعرق مرجع (ET0) پارامتری اساسی در تعیین برنامه آبیاری است که به­دلیل تغییرات مکانی آن، باید از روش­های درون­یابی برای تخمین آن در سطح وسیع استفاده نمود. فاکتوری که می­تواند نتایج درون­یابی را تحت تأثیر قرار دهد، ترتیب مراحل درون­یابی است. در این تحقیق مقایسه دو روش تهیه نقشه­های ET0 مدنظر قرار گرفت. در روش اول مقدار ET0 در موقعیت ایستگاه­های هواشناسی به روش هارگریوز-سامانی محاسبه شده و درون­یابی گردید. در روش دوم ابتدا اجزای معادله هارگریوز-سامانی درون­یابی شده و سپس با اعمال فرمول هارگریوز-سامانی در محیط GIS، نقشه­های ET0 تهیه شد. لذا داده­های اقلیمی 10 ساله (1389-1380) 46 ایستگاه هواشناسی برای تهیه نقشه و 5 ایستگاه هواشناسی به­عنوان ایستگاه شاهد در استان مازندران جمع آوری گردید. درون­یابی داده­ها به روش کریجینگ معمولی انجام شد و خطای درون­یابی بر اساس شاخص ریشه میانگین مربع خطای استاندارد شده (RMSSE) مقایسه گردید. نتایج نشان داد که داده­های دما دارای همبستگی مکانی بیش­تر و خطای درون­یابی کم­تری بودند. اما برای صحت­سنجی تخمین، مقادیر ET0 حاصل از هر دو روش با مقادیر محاسبه شده آن در موقعیت ایستگاه­های شاهد مقایسه شد و نشان داد که اختلاف این دو روش معنی­دار نبوده است. لذا استفاده از هر کدام از دو روش مذکور، تغییری در دقت نقشه­های ET0 ایجاد نمی­نماید.