اثر دستگاه پف‌ساز یونجه بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و پارامترهای کیفی یونجه در عملیات برداشت

Abstract

در تحقیق حاضر، عملکرد دستگاه پف‌ساز طراحی و ساخته شده، در مقایسه با سایر روش‌های مرسوم در برداشت یونجه به روش خشک شدنی، ارزیابی شد. پارامترهای مورد ارزیابی شامل تأثیر روش­های مختلف بر سرعت خشک شدن، تلفات ریزش، و کیفیت یونجه برداشت شده بود. یونجه با یک دستگاه دروگر- ساقه­کوب¹ خودرو درو شد. آزمایش‌ها در قالب طرح آزمایشی بلوک‌های کامل تصادفی با سه تیمار (پف‌سازی یونجه درو شده با دستگاه پف‌ساز، شانه‌زنی، و بدون جا‌به‌جا شدن یونجة درو شده) و در چهار تکرار اجرا شد. رطوبت نمونه­ها بلافاصله پس از درو در حدود 70 و رطوبت زمان بسته­بندی 20 درصد بر پایه تر به دست آمد. رطوبت تیمارها در بازه­های زمانی 3 ساعت پس از چیده شدن اندازه­گیری شد. مقادیر به دست آمده بر مدل نمایی معروف خشک شدن برازش شد و ضریب خشک شدن در شرایط مختلف به دست آمد. نتایج سینتیک خشک شدن نشان داد که سرعت خشک شدن یونجة شانه زده شده و عمل آوری شده با دستگاه پف‌ساز نسبت به یونجه دست نخورده بیشتر است به طوری که حداقل یک روز عملیات بسته‌بندی را جلو می‌اندازد. مقدار متوسط ثابت خشک شدن در روز اول پس از شانه زدن و جابه­جایی برای تیمارهای شانه­کن، دستگاه پف­ساز، و دروگر- ساقه­کوب بدون جابه­جایی به ترتیب برابر با 068/0، 068/0، و 043/0 و در روز دوم به ترتیب 087/0، 064/0، و 06/0 به دست آمد. تجزیة واریانس داده‌های حاصل از آزمایش برای تعیین مقدار ریزش، درصد پروتئین و وزن مادة خشک نشان داد که تأثیر تیمارها بر متغیرهای اندازه­گیری شده معنی‌دار نیست.