مساله برنامه ریزی انرژی پایدار مبتنی بر رویکرد تصادفی p-استوار

Abstract

در این مقاله مساله برنامه­ریزی انرژی پایدار با توجه به جنبه­های اجتماعی و زیست محیطی پایداری مدلسازی شده است. توسعه ظرفیت نیروگاه­ها به نحوی مدلسازی شده است که کمترین هزینه منابع آبی برای تولید الکتریسیته نیاز باشد و میزان انتشارگازهای گلخانه­ای تولیدی کنترل شود. از طرف دیگر سطح پذیرش اجتماعی برنامه توسعه ظرفیت نیروگاهی، باید برآوردکننده حداقل سطح پذیرش قابل قبول دولت در هر یک از دوره­های برنامه­ریزی باشد. عدم قطعیت موجود در مساله، با تولید سناریوهایی در قالب رویکرد تصادفی p-استوار پوشش داده شده است، در این رویکرد ضمن حداقل کردن متوسط هزینه­های تمام سناریوها، مقدار تاسف برای هر سناریو از سطح p بیشتر نخواهد شد و استواری جواب ارائه شده در سطح p حفظ می­شود. مدل پیشنهادی برای یک مطالعه موردی از بخش انرژی ایران پیاده­سازی شده است. نتایج نشان می­دهد که با استفاده از رویکرد تصادفی p-استوار می­توان با اندک افزایشی در متوسط هزینه­های برنامه­ریزی انرژی، برای هر یک از سناریوها جوابهایی با اختلاف کم از مقادیر بهنیه آنها به دست آورد.