اثرات سیاست های پولی و مالی بر پویایی های ادوار تجاری در اقتصاد ایران

Abstract

<em>هدف اصلی این مقاله، بررسی اثرات سیاست­های پولی و مالی بر ادوار تجاری در اقتصاد ایران طی دوره زمانی 1395-1384 است. بدین منظور از الگوی </em><em>مارکوف سوئیچینگ با احتمال انتقال متغیر در تشخیص ادوار تجاری و عوامل مؤثر بر احتمالات ماندن در دوران رکود و رونق یا گذار از وضعیتی به وضعیت دیگر استفاده شده است. نتایج حاصل از مدل (</em><em>MSIH(2)-AR(2</em><em> نشان می­دهد، سیاست­های پولی و مالی انبساطی (به ترتیب افزایش نقدینگی و مخارج دولت) در دوران رونق، به افزایش طول دوران رونق منجر می</em><em>‌</em><em>شود، اما مقایسه نسبی بین اثرات سیاست­های پولی و مالی در دوران رونق نشان می­دهد، اعمال سیاست پولی انبساطی در دوران رونق نسبت به سیاست مالی مؤثرتر است و می­تواند طول عمر دوره رونق اقتصادی را افزایش دهد، در حالی که در دوران رکود اقتصادی، سیاست مالی تأثیر بیشتری نسبت به سیاست پولی در احتمال گذار از وضعیت رکود به وضعیت رونق اقتصادی دارد. همچنین یافته­های تحقیق نشان می­دهد، چرخه­های تجاری در اقتصاد ایران تقریباً همسو و هم­جهت با تغییرات درآمدهای نفتی است، اما اثر تغییرات درآمدهای نفتی در طول یا بقا چرخه ­های تجاری، اثر متفاوتی دارد. بدین صورت که افزایش درآمدهای نفتی در وضعیت رونق اقتصادی، احتمال بقا و تداوم وضعیت رونق اقتصادی را کاهش می­دهد، اما در وضعیت رکودی، احتمال خروج از رکود را افزایش می­دهد. در واقع، این نتایج بیان</em><em>‌</em><em>کننده عدم مدیریت صحیح درآمدهای نفتی در دوران رونق و مدیریت نسبتاً صحیح درآمدهای نفتی در وضعیت رکود اقتصادی است.</em>