نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنصیری, منصورfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T08:45:46Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T08:45:46Z
dc.date.available1399-07-09T08:45:46Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T08:45:46Z
dc.date.issued2018-07-23en_US
dc.date.issued1397-05-01fa_IR
dc.date.submitted2017-04-14en_US
dc.date.submitted1396-01-25fa_IR
dc.identifier.citationنصیری, منصور. (1397). بررسی آموزۀ کمال الهی در الهیات پویشی. قبسات, 23(88), 89-119. doi: 0488fa_IR
dc.identifier.issn1029-4538
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/0488
dc.identifier.urihttp://qabasat.iict.ac.ir/article_32396.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/347913
dc.description.abstractمی‏توان گفت در همۀ مکاتب و دیدگاه‏های مربوط به صفات الهی، اصل کمال الهی مورد تأکید قرار گرفته است؛ اما طرفداران الهیات پویشی در عین اذعان به کمال الهی، صفات الهی را به نحوی تفسیر می‏کنند که نتیجۀ آن، عقیده به «کمال نسبی» برای خداست. این تفسیر هم با خداباوریِ توحیدی/ کلاسیک و هم با ادلۀ عقلی ناسازگار است. در این مقاله، با رویکرد فلسفه دین، دیدگاه الهیات پویشی دربارۀ کمال الهی را در پنج محور اصلیِ بررسی کرده‏ایم: پویش، تناهی، تناهی صفات، تغییرپذیری، و حلول خدا. بر اساس این بررسی، تفسیر مزبور، دچار نقائص و پیامدهای نامطوبی است که به لحاظ دینی و عقلی مردودند.fa_IR
dc.format.extent446
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامیfa_IR
dc.relation.ispartofقبساتfa_IR
dc.relation.ispartofQabasaten_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/0488
dc.subjectواژگان کلیدی: الهیات پویشیfa_IR
dc.subjectهمه‏درخداباوریfa_IR
dc.subjectکمال الهیfa_IR
dc.subjectخداباوریِ توحیدیfa_IR
dc.subjectپویشfa_IR
dc.subjectتناهی ذات و صفاتfa_IR
dc.titleبررسی آموزۀ کمال الهی در الهیات پویشیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه فلسفه، دانشگاه تهران، پردیس فارابیfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue88
dc.citation.spage89
dc.citation.epage119


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد