بررسی نقش عوامل ترویجی بر پذیرش فناوری‌های مدیریت تلفیقی آفات در میان شالیکاران شهرستان ساری

Abstract

هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش سازه های ترویجی (سابقه آشنایی با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس‌های آموزشی- ترویجی، میزان شرکت در برنامه‌های مدرسه در مزرعه کشاورز (FFS)، میزان تماس با مروج کشاورزی) بر پذیرش فناوری های IPM در میان شالیکاران شهرستان ساری بود. پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل تمامی شالیکاران روستاهای 5 بخش شهرستان ساری بود. نمونه گیری به روش طبقه‌ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 260 نفر تعیین گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ای بوده که روایی (صوری و محتوایی) آن بر اساس نظر جمعی از کارشناسان جهاد کشاورزی شهرستان ساری و اعضای هیأت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران تأیید گردید و پایایی پرسشنامه با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (بالاتر از 7/0) تأیید گردید. مطابق یافته ها، همبستگی مثبت و معنی داری بین سابقه آشنایی پاسخگویان با خدمات ترویجی، میزان شرکت در کلاس‌های آموزشی- ترویجی و برنامه‌های FFS و تعداد تماس‌های ترویجی در ارتباط با IPM با میزان بکارگیری فناوری های IPM وجود داشت. شالیکارانی که در کلاس‌های آموزشی- ترویجی و برنامه‌های FFS شرکت کرده بودند در مقایسه با آنهایی که در این کلاس‌ها شرکت نداشتند در ارتباط با میزان بکارگیری فناوری‌های IPM از سطح بالاتری برخوردار بودند.