بررسی فرهنگ یادگیری سازمانی در سازمان حفاظت محیط زیست: کاربرد مدل سازمان یادگیرنده

Abstract

در محیط کسب‌و‌کار رقابتی امروزی، سازمان‌های یادگیرنده مزیت رقابتی مهمی به حساب می‌آیند. گذشت زمان همراه با تغییر و تحولات آن باعث شده‌است که در سازمان‌های مختلف توجه به امر یادگیری در فرایند بهبود کیفیت مهم‌تر از گذشته جلوه‌گر شود. این تغییر و تحولات سازمان‌های مختلف از جمله سازمان حفاظت محیط زیست را متأثر کرده‌است. با توجه به نقش نظارتی سازمان حفاظت محیط زیست و ضرورت ارتباط و تعامل این سازمان با سایر نهادهای مرتبط، ضروری است که سازمان حفاظت محیط زیست یک سازمان یادگیرنده باشد. تحقیق حاضر در همین راستا و به منظور بررسی فرهنگ سازمانی این سازمان با توجه به مدل هفت مؤلفه‌ای واتکینز و مارسیک انجام شده‌است. تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است و به روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعة آماری تحقیق شامل کلیة کارکنان سازمان حفاظت محیط زیست بود (723N= ) که از میان آن‌ها تعداد 119 نفر با استفاده از جدول بارتلت به روش نمونه‌گیری تلفیقی چند‌مرحله‌ای به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند (119n=). جمع‌آوری داده‌ها از طریق پرسشنامة استاندارد ابعاد سازمان یادگیرندة واتکینز و مارسیک انجام شد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که سازمان حفاظت محیط زیست، سازمانی یادگیرنده نیست و یادگیری انفرادی جنبة غالب یادگیری در این سازمان است. مقایسة سطوح مختلف یادگیری (فردی، گروهی و سازمانی) در بین زنان و مردان و همچنین بین کارکنان دارای رشته‌های مرتبط و غیرمرتبط با محیط زیست حاکی از آن است که بین این گروه‌ها تنها در سطح یادگیری فردی تفاوت معنی‌داری وجود دارد. بر اساس بخش دیگری از نتایج تحقیق بین دیدگاه‌های مدیران و غیر مدیران در خصوص وضعیت یادگیری سازمانی در سطوح مختلف تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.