تحلیل سازوکارهای توسعه پایداری در واحدهای تولید گلخانه‌ای استان البرز

Abstract

کشت گلخانه­ای فشرده­ترین شکل کشت محصولات کشاورزی است که با کنترل عوامل محیطی و تامین نیازهای غذایی گیاه عملکرد بالاتری را منجر می­شود. در دهه­های اخیر با گسترش روزافزون سطح زیرکشت محصولات گلخانه­ای، سهم آن در تولید کل محصولات کشاورزی افزایش چشمگیری پیدا کرده است. با این­حال مصرف بی­رویه نهاده­های شیمیایی در این نظام کشت، پایداری این واحدها را با تردید مواجه کرده است. از این­رو، ارایه و تحلیل سازوکارهایی برای افزایش پایداری این واحدها و کاربرد آنها در شرایط عملی می­تواند زمینه ساز تولید محصولات سالم و در نهایت سلامت عمومی جامعه گردد. با توجه به مطالب ذکر شده هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل سازوکارهای توسعه پایداری در واحدهای تولید گلخانه­ای استان البرز بود. تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده­ها پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر را 366 گلخانه­دار فعال استان البرز (366N=) تشکیل دادند. با استفاده از فرمول کوکران تعداد 155 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر پرسشنامه بود که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 85/0 مورد تایید قرار گرفت. در تحقیق حاضر به منظور تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی از نرم افزارهای آماری SPSS18 و LISREL8.5 استفاده گردید. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که شش عامل استخراج شده، 67 درصد واریانس کل را تبیین می­کند. نتایج نشان داد که سازوکارهای توسعه پایداری واحدهای تولید گلخانه از شش مولفه مجزای حمایتی- پشتیبانی، تولیدی، قیمتی- بازاری، اعتباری، تحقیقی-ترویجی و زیست محیطی تشکیل می­شود.