نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصادقی پناه, ابوالحسنfa_IR
dc.contributor.authorمسعودی, رضاfa_IR
dc.contributor.authorناییجیان, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorاکبری شریف, عباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T08:33:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T08:33:44Z
dc.date.available1399-07-09T08:33:44Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T08:33:44Z
dc.date.issued2015-06-22en_US
dc.date.issued1394-04-01fa_IR
dc.date.submitted2014-10-11en_US
dc.date.submitted1393-07-19fa_IR
dc.identifier.citationصادقی پناه, ابوالحسن, مسعودی, رضا, ناییجیان, حمید, اکبری شریف, عباس. (1394). اثر هورمون‌های eCG، PGF2α و GnRH بر بازده تولیدمثل میش‌های زندی در فصل تولیدمثل. علوم دامی ایران, 46(2), 189-194. doi: 10.22059/ijas.2015.55650fa_IR
dc.identifier.issn2008-4773
dc.identifier.issn2423-7949
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ijas.2015.55650
dc.identifier.urihttps://ijas.ut.ac.ir/article_55650.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/343867
dc.description.abstractهدف از این پژوهش بررسی اثر تزریق هورمون‌های eCG، PGF<sub>2</sub>α و GnRH بر بهبود درصد باروری میش‌های نژاد زندی در فصل تولیدمثل بوده است. در این پژوهش 500 رأس میش 5/2 تا 4 سالۀ نژاد زندی در شرایط پرورش مرتعی، در فصل تولیدمثل انتخاب و برای همزمان‌سازی فحلی به‌مدت 12 روز سیدرگذاری شدند. سپس میش‌ها به 5 گروه مساوی (100 رأسی) تقسیم شدند. به میش‌های گروه اول هورمونی تزریق نشد. به میش‌های گروه دوم همزمان با برداشت سیدر 400 واحد eCG تزریق شد. به میش‌های گروه سوم همزمان با برداشت سیدر 400 واحد eCG و 1 میلی‌لیترPGF<sub>2</sub>α  تزریق شد. به میش‌های گروه چهارم همزمان با برداشت سیدر 400 واحد eCG و در روز چهاردهم 1 میلی‌لیتر  GnRH تزریق شد. به میش‌های گروه پنجم همزمان با برداشت سیدر 400 واحد eCG، 1 میلی‌لیترPGF<sub>2</sub>α  و در روز چهاردهم 1 میلی‌لیتر GnRH تزریق شد. تمامی میش‌ها 54 ساعت پس از سیدربرداری تلقیح مصنوعی شدند. نتایج نشان داد که درصد فحلی در تمامی گروه‌های دریافت‌کنندۀ تیمارهای هورمونی از گروه شاهد بیشتر بوده است (05/0>P) ولی بین تیمارها اختلاف معناداری وجود نداشت. گروه‌های دریافت‌کنندۀ GnRH دارای درصد آبستنی، زایش و بره‌زایی بیشتری از سایر گروه‌ها بودند (05/0>P). همچنین درصد آبستنی، زایش و بره‌زایی در گروه‌های دریافت‌کنندۀ eCG و PGF<sub>2</sub>α نیز از گروه شاهد بیشتر بود (05/0>P). در نتیجه با استفاده از تزریق eCG در هنگام سیدربرداری و GnRH در روز تلقیح مصنوعی می‌توان بازده تولیدمثلی را در گوسفندان نژاد زندی در فصل تولیدمثل بهبود بخشید.fa_IR
dc.format.extent431
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofعلوم دامی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of animal Scienceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ijas.2015.55650
dc.subjectبازده تولیدمثلfa_IR
dc.subjectمیش زندیfa_IR
dc.subjecteCGfa_IR
dc.subjectPGF2αfa_IR
dc.subjectGnRHfa_IR
dc.titleاثر هورمون‌های eCG، PGF2α و GnRH بر بازده تولیدمثل میش‌های زندی در فصل تولیدمثلfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار بخش مدیریت پرورش دام و طیور، مؤسسۀ تحقیقات علوم دامی کشور، حیدرآباد، کرجfa_IR
dc.contributor.departmentپژوهشگر دورۀ پسادکتری، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرجfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentمربی، ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند نژاد زندی، پیشوا، ورامینfa_IR
dc.citation.volume46
dc.citation.issue2
dc.citation.spage189
dc.citation.epage194


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد