مقایسه "مدل‎های رشد هایپربولستیک" با مدل‎های رشد کلاسیک در توصیف منحنی رشد جوجه‎های نر گوشتی سویه راس

Abstract

مدل‎های رشد کلاسیک مانند گومپرتز و ریچاردز به صورت وسیع در مطالعات مربوط به جوجه‌های گوشتی استفاده می‌شود. هدف از این تحقیق بررسی امکان استفاده از 3 نوع مدل‎هایپربولستیک موسوم به H1 (منتج از مدل رشد لجستیک)، H2 (مستقل)، و H3(منتج از مدل رشد وی‌بول) برای توصیف پاسخ رشد در طیور گوشتی و مقایسه آنها با مدل‎های کلاسیک بوده است. در این تحقیق از داده‌های مربوط به میانگین وزن 92 قطعه جوجه نر گوشتی که از سن 1 تا 56 روزگی پرورش داده شدند استفاده گردید. نکویی برازش هر یک از مدل‎ها با استفاده از R2, MSE, RSD, Bias تعیین گردید. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مدل H3 (99993 /0=R2) احتمالاً به دلیل انعطاف‎پذیری بیشتر، توانایی برازش بهتری داشته است. به علاوه مدل رشد H3 با داشتن بالاترین دقت 99993/0=R2 و کمترین خطا (264=MSE، 16=RSD و 5/0=Bias) بهتر از دیگر مدل‎های رشد منحنی رشد جوجه‎های گوشتی را برازش کرده و به دنبال آنها مدل‎های رشد وی بول، گومپرتز، ریچاردز، H2،H1 قرار داشتند، در حالیکه مدل رشد لجستیک به عنوان مدلی با کمترین دقت (99897/0= R2) و بیشترین خطا (3432=MSE) برآورد گردید. استنتاج کلی این است که با توجه به دقت و ویژگی های مدل H3 می‎توان از آن در ارزیابی رشد جوجه‌های گوشتی استفاده نمود.