تاثیر بتائین جیره بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی تحت تنش شوری آب

Abstract

تاثیر شوری آب و بتائین با استفاده از طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل روی عملکرد رشد 576 قطعه جوجه گوشتی نر، در یک دوره 6 هفته ای آزمایش شد. سه سطح کلرورسدیم (0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح بتائین ( 000/0، 075/0، 150/0 و 225/0 درصد) به ترتیب به آب آشامیدنی و جیره پایه اضافه شده و مورد تغذیه آزاد قرار گرفتند. در پایان دوره، خصوصیات لاشه (شامل بازده لاشه، درصدهای ران، عضله سینه، کبد، چربی حفره بطنی و قلب) 96 قطعه از این پرندگان مورد بررسی قرار گرفت. افزایش سطح شوری آب و بتائین در سنین 21، 28 و 42 روزگی منجر به افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید )05/0> P (. افزایش سطح کلرورسدیم آب، نسبت به گروه کنترل، میزان خوراک مصرفی دوره های 11 تا 21 روزگی و 29 تا 42 روزگی را به ترتیب 12% و 7% افزایش داد )01/0> P (. مقادیر بالای کلرورسدیم آب، وزن عضله سینه را 7% بالا برد )01/0> P (. اثر متقابل بین سطوح کلرورسدیم و بتائین بر روی میانگین افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در سن 21 روزگی معنی دار بود )05/0> P (. طبق نتایج حاصله احتمالاً بتائین در محافظت از اپی تلیوم روده در برابر عامل بر هم زننده تعادل اسمزی (آب شور) شرکت می کند، شرایط هضم و جذب را در دستگاه گوارش بهبود می بخشد و منجر به استفاده بهتر از مواد مغذی می شود.