تأثیر سطوح مختلف پروتئین جیره و نانویاور (نانوادجوانت) بر عملکرد، ویژگی‌های لاشه و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی

Abstract

این آزمایش به مدت 42 روز با استفاده از 240 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزۀ سویۀ راس 308، در قالب آزمون فاکتوریل 2×3 با سه سطح پروتئین (پایین، متوسط و بالا) و دو سطح نانو­یاور (حاوی نانویاور و بدون آن) با شش تیمار و چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی انجام شد. اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین و رشد بر خوراک مصرفی معنی­دار بود (05/0P<). در رابطه با افزایش وزن روزانه نیز تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین، رشد و کل دوره معنی­دار شد (01/0P<). در مورد ضریب تبدیل خوراک هم تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین معنی­دار بود (01/0P<). اثر اصلی سطح پروتئین جیره برای وزن نسبی (درصد از وزن زنده) لاشه، ران، میزان چربی حفرۀ شکمی و بورس معنی­دار بود (05/0P<). از نظر عیار پادتن (تیتر آنتی­بادی) علیه SRBC، در 28 روزگی اثر اصلی سطح پروتئین جیره و نانو­یاور بر عیار پادتن تام، IgG و IgM معنی­دار بود (05/0P<). سامانة ایمنی یاخته‌ای در پاسخ به تزریق PHA-P تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. به‌عنوان نتیجه­گیری کلی، جیره­های با سطوح بالای پروتئین توان بیشتری را به‌منظور بهبود عملکرد تولیدی و ایمنی جوجه­ها در مقایسه با جیره‌های با سطوح متوسط و پایین از خود نشان دادند. افزون بر این، وجود نانو­یاور منجر به تحریک پاسخ ایمنی هومورال جوجه­های گوشتی شد.