بررسی اثر رقم، منطقه کشت و مکمل آنزیمی بر انرژی قابل سوخت‎وساز تریتیکاله

Abstract

سه آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و بررسی اثر رقم و منطقه کشت بر انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری و حقیقی تریتیکاله و اثر دو نوع مکمل آنزیمی بر انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری آن آزمایش انجام شد. در آزمایش اوّل ترکیب شیمیایی و مقدار انرژی قابل سوخت‎وساز حقیقی تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از خروس‌های بالغ به روش تغذیه اجباری سیبالد تعیین شد. در آزمایش دوم و سوم مقادیر انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با و بدون افزودن مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز و یا فیتاز به روش جمع‎آوری کل مدفوع با استفاده از جوجه‌های گوشتی نر در سن 23-20 روزگی تعیین شد. ترکیب شیمیایی تریتیکاله شامل؛ چربی خام، پروتیین خام، فیبر خام، خاکستر، عصاره عاری از ازت و انرژی خام به ترتیب 29/0±65/1، 37/1±00/14، 49/0±92/4، 32/0±77/1، 62/1±60/77% و 95±4180 کیلوکالری در کیلوگرم به دست آمد. بیشترین تنوع مواد مغذی تریتیکاله در میزان پروتیین خام (2/12 تا 0/17%) و عصاره عاری از ازت (7/74 تا 8/79%) بود. میانگین انرژی قابل سوخت‎وساز حقیقی تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از خروس‌های بالغ 112±3380 و میانگین انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از جوجه‌های گوشتی 82±3244 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک به دست آمد. نمونه‌های تریتیکاله جمع‎آوری شده از مناطق مختلف از لحاظ میزان انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری و حقیقی تصحیح شده برای ازت اختلاف معنی‎دار داشتند. افزودن مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز و یا فیتاز مقدار انرژی قابل سوخت‎وساز ظاهری تریتیکاله را به طور معنی‎دار و به ترتیب به میزان 155 و 86 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک افزایش داد.