کاهش اثرات زیست‌محیطی تولید چغندرقند با افزایش کارایی کشاورزان به‌کمک ‌روش تحلیل پوششی داده‌ها

Abstract

ارزیابی اثرات زیست‌محیطی یکی از روش‌های مهم در دستیابی توسعه‌ی پایدار می‌باشد. در این مطالعه تلاش شده است با روش تحلیل پوششی داده‌ها و شناسایی واحدهای کارا در تولید چغندرقند، روش‌هایی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ارایه شود. با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، شاخص نهایی برای تولید یک تن چغندرقند در منطقه برای گروه‌های تأثیر گرمایش جهانی، اسیدیته، هوپرورش خشکی، تخلیه منابع فسیلی و تخلیه منابع آبی به ترتیب برابر 138/0، 359/2، 055/2، 191/0 و 970/2 محاسبه گردید. در بین گروه‌های تاثیر مورد بررسی، تخلیه منابع آبی بیشترین اثرات زیست‌محیطی و گرمایش جهانی کمترین اثر زیست‌محیطی را داشته‌اند. روش تحلیل پوششی داده‌ها قادر است با شناسایی واحدهای ناکارا و ارایه الگوی مناسب از نظر مقیاس یا میزان مصرف نهاده‌ها، این شاخص‌ها را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. نتایج نشان می‌هد توانایی مدل CCR در کاهش شاخص‌های مورد مطالعه از مدل BCC بیشتر می‌باشد که نشان از نامناسب بودن مقیاس تولید واحدها می‌باشد.