اعتباربخشی و نقش آن در فرایند تضمین کیفیت در آموزش مهندسی

Abstract

هدف اصلی این پژوهش واکاوی نقش اعتباربخشی در فرایند تضمین کیفیت در آموزش مهندسی است. اعتباربخشی برنامه‌های دانشگاهی فرایندی است که مجموعه‌های حرفه‌ای به‌منظور بررسی وجود برخی معیارهای بین<strong>‌</strong>المللی در آنها انجام می‌دهند. این فرایند حفظ و تداوم استانداردها، هماهنگی میان مؤسسات گوناگون علمی و معیارهای یکسان دربارۀ نتایح یادگیری و تربیت دانش‌آموختگان با استانداردهای بالای مهارتی را تضمین می‌کند. روش پژوهش حاضر توصیفی ـ تحلیلی است و پس از بررسی تاریخچۀ پیدایش برنامه‌‌های تضمین کیفیت بیرونی و انواع مختلف آنها، موضوع اعتباربخشی و نقش آن در کیفیت آموزش عالی و به<strong>‌</strong>طور ویژه آموزش مهندسی مورد<strong>‌</strong>تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان دادند که برنامه<strong>‌</strong>های تضمین کیفیت، کانون توجه خود را از محتوای برنامه<strong>‌</strong>ها به یادگیری دانشجویان و از مقیاسهای برونداد به پیامد تغییر داده‌اند. همچنین اعتباربخشی بر ارزشهای اساسی نظیر مأموریت، استقلال و آزادی دانشگاهی مؤسسات آموزش عالی مبتنی است و به تضمین کیفیت آستانه‌ای و بهبود آن منجر می‌شود و منبعی قابل‌اعتماد از کیفیت برای دانشجویان و جامعه به شمار می‌رود. بررسی اعتباربخشی در آموزش مهندسی نیز نشان داد که این فرایند بر استانداردهایی چون معیارهای دانشگاهی و مؤسسه<strong>‌</strong>ای و اخلاق مهندسی استوار است. در‌این‌میان، معیارهایی مانند دانشجویان، هدفهای آموزشی، بروندادهای مورد انتظار از دانشجویان، بهبود مداوم، برنامه<strong>‌</strong>‌ درسی، اعضای هیئت ‌علمی، امکانات و تسهیلات، حمایت مؤسسه<strong>‌</strong>‌ای، رهبری اخلاقی، اخلاق مشهود و رفتار اخلاقی، جایگاه ویژه<strong>‌</strong>ای در برنامه<strong>‌</strong>‌های اعتباربخشی و تضمین کیفیت آموزش مهندسی دارند.