تأثیر کاربرد پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم آبی و دیم

Abstract

استفاده از پلیمر‌های سوپر‌جاذب یکی از راهکار‌های مؤثر در افزایش بازده مصرف آب و استفاده بهینه از نزولات جوی در مناطق خشک و نیمه‌خشک است. در این مطالعه تأثیر کاربرد سطوح مختلف سوپر‌جاذب استاکوزورب در عملکرد و اجزای عملکرد گندم در شرایط کشت دیم و آبی بررسی شده است. برای این منظور آزمایشی در سال زراعی 95-1394 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز انجام شد. سوپر‌جاذب استاکوزورب در سه سطح 0، 50 و 100 کیلو‌گرم بر هکتار استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، مصرف 100 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب تأثیر معنی-داری در افزایش عملکرد دانه و بهره‌وری مصرف آب در هر دو کشت دیم و آبی دارد. مصرف 50 کیلوگرم در گندم دیم معنی‌دار بود ولی در گندم آبی معنی‌دار نبود. نتایج نشان داد تأثیر مصرف سوپرجاذب در افزایش عملکرد و بهره‌وری مصرف آب گندم آبی بیشتر از گندم دیم است. همچنین تأثیر کاربرد سوپرجاذب در شرایط دیم در تیمار S1 (افزایش 9/25 درصدی بهره‌وری مصرف آب) و در گندم آبی در تیمار S2 (افزایش 2/19 درصدی بهره‌وری مصرف آب) قابل توجه است. با توجه به نسبت افزایش سود حاصل از افزایش عملکرد در مقابل هزینه کاربرد سوپرجاذب، استفاده از آن در کشت گندم توصیه نمی شود