سازگاری و رشد جمعیت‌‌‌‌های بیدمشک (.Salix aegyptiaca L) در کلکسیون سنندج

Abstract

در پژوهش پیش‌‌رو، سازگاری و ویژگی‌های رویشی 10 جمعیت بیدمشک (<em>Salix aegyptiaca </em>L) بومی و غیربومی موجود در کلکسیون ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی گریزه سنندج در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و طی هفت سال (1397-1391) بررسی شد. تجزیه واریانس صفت‌ها در سال هفتم نشان داد که بین جمعیت‌‌های بیدمشک ازنظر صفت‌های رویشی و درصد زنده‌‌مانی درختان، اختلاف‌‌های معنی‌‌دار وجود داشت (0/01≥ <em>p</em>). میانگین کل قطر یقه، ارتفاع و قطر تاج درختان هفت‌ساله به‌‌ترتیب 6/5، 379/5 و 418/6 سانتی‌‌متر، رتبه شادابی درختان 3/7 (از 5)، متوسط زنده‌‌مانی حدود 77 درصد و نسبت قطر تاج به ارتفاع درخت 1/1 بود. به‌جز ارتفاع درخت، صفت‌های دیگر در گروه جمعیت‌‌های بیدمشک کردستان بیشتر از گروه ارومیه بود، اما اختلاف بین این دو گروه فقط برای صفت‌های قطر تاج، شادابی و درصد زنده‌‌مانی معنی‌‌دار بود (0/01 ≥ <em>p</em>). درمجموع، جمعیت‌‌های بیدمشک کردستان 6، کردستان 4 و کردستان 3 باتوجه ‌به برتری قابل‌‌توجه در صفت‌های رویشی و با درصد زنده‌‌مانی زیاد (بیشتر از 80 درصد) به‌‌عنوان سازگارترین جمعیت‌‌ها به شرایط بوم‌شناختی سنندج و مناطق مشابه شناسایی شدند. این جمعیت‌ها می‌‌توانند به‌منظور توسعه کاشت بیدمشک در راستای ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی، افزایش درآمد بهره‌‌‌برداران، کاهش فشار بر جنگل و جلوگیری از تخریب گسترده آن به‌ویژه در ناحیه زاگرس استفاده شوند.