بررسی ژنوتیپ‌های جمع‌آوری شده گردو در استان کردستان و معرفی ژنوتیپ‌های برتر به‌منظور کاشت در اراضی جنگلی مخروبه

Abstract

این مقاله مربوط به مرحله اول اجرای طرح ملی ((آزمایش جنگلکاری با درختان و درختچه های چند منظوره در مناطق مختلف ایران)) می‌باشد که در ایستگاه ریخلان مریوان به اجرا درآمد و طی آن ژنوتیپهای مختلف گونه گردو جمع‌آوری شده از سطح استان از لحاظ درصد زنده‌مانی، رشد ارتفاعی و رشد قطری مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق در مجموع 29 ژنوتیپ گردو از باغهای استان ونیز شهرستان پاوه در استان کرمانشاه انتخاب شد و بر روی هرکدام از پایه‌ها پلاک محتوی رمز و علامت مخصوص نصب شد. پس از جمع‌آوری بذر به میزان لازم از این پایه‌ها، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در خزانه کاشت شدند و به مدت سه سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که این ژنوتیپها از لحاظ زنده‌مانی، ارتفاع و قطر یقه دارای اختلاف معنی‌داری می‌باشند. از میان ژنوتیپهای مورد بررسی، ژنوتیپ 19 - J با میانگین زنده مانی<br /> 50/75 درصد، ژنوتیپهای 10 – J و 19 – J با میانگین ارتفاع به ترتیب برابر 35/52 و 34/87 سانتیمتر و ژنوتیپهای 14 – J، 19 – J، 4 – J و 10 – J با میانگین قطر یقه به ترتیب برابر 6/52، 6/47، 6/3 و 6/2 میلیمتر از نظر سه صفت کمی مورد بررسی، موفقتر بوده‌اند. با توجه به نتایج حاصل از اجرای روش تجزیه و تحلیل خوشه‌ای، رویهمرفته ژنوتیپهای به ترتیب 19 – J و 10 – J و 14 – J از نظر سه متغیر کمی نهالهای گردو موفقتر بوده‌اند.