ارزیابی کمی وکیفی زادآوری طبیعی درحفره‌های ایجاد شده راشستانهای گلبند (سری جمند)

Abstract

طبق بررسیهای انجام شده در بعضی از حفره‌های طبیعی ایجاد شده در توده‌های راش منطقه گلبند، تجدید حیات به نحو مطلوب مستقر شده است و در بعضی از حفره‌ها به جای زادآوری، با توجه به شرایط مختلف، گیاهانی نظیر سرخس و تمشک استقرار یافته است. بنابراین مطالعه در مورد اینکه آیا وجود یا عدم وجود زادآوری و یا به جای آن حضور گیاهان مزاحم تحت تأثیر رویشگاه (اقلیم، خاک و عوامل فیزیوگرافی) و عوامل طبیعی یا به خاطر دخالتهای انسان و دام و یا نامناسب بودن حفره‌ها از نظر ابعاد در اثر برداشت درختان در اشکوب‌های بالایی بوده، ضروری به نظر می رسد. با توجه به وضعیت زادآوری و پراکنده بودن حفره ها، 13 حفره زادآوری با مساحت مختلف به عنوان قطعات نمونه مورد مطالعه در نظر گرفته شد. بعد اندازه گیریهای کمی از قبیل سن، ارتفاع، قطریقه و قطربرابرسینة نهالها در نقاط مختلف هر حفره انجام پذیرفت.<br /> درصد آمیختگی و ترکیب گونه ای در حفره‌های زادآوری نشان می دهد که گونه راش بیشترین فراوانی (75%) را در منطقه مورد مطالعه تشکیل می دهد. سن نهالهای گونه راش در سطوح زادآوری تفاوت قابل ملاحظه ای نداشته و دارای یک دامنه 6 تا 8 سال می باشد. این مورد بیانگر این مطلب است که در 6 تا 8 سال گذشته، سال بذردهی راش بوده است.با افزایش سطح حفره ها، از تعداد نهالها در واحد سطح کاسته می شود و به عکس بر ارتفاع نهالها افزوده می شود. وضعیت شاخه دوانی گونة راش نشان می دهد که بیشتر نهالها وضعیت دو شاخه دارند. به طور عمومی با افزایش سطح حفره‌ها به میزان نهالهای دو یا چند شاخه اضافه می شود.<br /> نتایج این مطالعه نشان می دهد که برشها نباید در سطوح بزرگ زده شوند، بلکه گروههای کوچک تا متوسط سطح مطلوبی را جهت کمیت زادآوری و بهبود وضعیت کیفی نهالها ایجاد می کنند.