تحریک ریشه‌زایی گونه سرخدار (Taxus baccata L.) براساس محل قلمه‌گیری از شاخه با تیمارهای هورمونی KIBA

Abstract

به‌منظور ارزیابی اثرات غلظت‌های مختلف نمک پتاسیم ایندول بوتیریک اسید (KIBA) و نوع قلمه‌گیری از محل شاخه در ریشه‌زایی گونه در حال انقراض سرخدار(<em>Taxus baccata </em>L.)، آزمایشی با طرح اسپلیت – فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در فصل پاییز در چهار تکرار اجرا گردید. در این طرح هورمون نمک پتاسیم ایندول بوتیریک اسید در چهار سطح 0، 25، 50 و 75 ‌میلیگرم در لیتر و محل قلمه‌گیری از شاخه از سه قسمت فوقانی، میانی و تحتانی مورد آزمایش قرار گرفت. نتیجه آزمایش نشان داد که بیشترین درصد ریشه‌زایی در غلظت 75 میلیگرم در لیتر اتفاق می افتد. قلمه قسمت فوقانی شاخه‌ها، بیشترین درصد زنده‌مانی و ریشه‌زایی را نشان داد. در تجزیه واریانس، سطوح هورمون در زنده‌مانی و ریشه‌زایی قلمه‌ها و نوع قلمه در زنده‌مانی و تولید دسته‌های برگی پس از 17 هفته (در سطح 5%) تأثیر داشتند. زنده‌مانی و ریشه‌‌‌‌زایی (پس از 23 هفته) در سطح 1% از نظر آماری معنی‌دار بود. نتیجه نهایی نشان داد که قلمه نوک شاخه‌ها و تیمار با هورمونKIBA به‌مقدار 75 میلیگرم در لیتر به‌مدت یک ساعت مناسبترین تیمارهای قلمه‌های سرخدار در پاییز می‌باشد.