آزمایش جنگل‌کاری دیم پنج ژنوتیپ بادام (Amygdalus communis L.) و یک ژنوتیپ بنه (Pistacia atlantica Desf.) در استان زنجان

Abstract

غنی‌سازی پوشش گیاهی حوضه‌های آبخیز از اهداف مهم و بلند‌مدت سیاستهای کلان منابع طبیعی کشور است. کاشت گونه‌های چندمنظوره ضمن کمک به حفظ آب و خاک با تولید محصولات فرعی راهکار مناسبی برای جلب مشارکت مردم می‌باشد. به‌منظور یافتن مناسبترین ژنوتیپ بادام و بنه برای کاشت دیم، تعداد 5 ژنوتیپ بادام (<em>Amygdalus communis</em>) به‌همراه یک ژنوتیپ بنه (<em>Pistacia atlantica</em>) برای جنگل‌کاری دیم روی سه دامنه شرقی، جنوبی و غربی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی مورد آزمایش قرار گرفت. متغیرهای مورد مطالعه، شامل درصد زنده‌مانی، قطر یقه، ارتفاع و قطر تاج بود. نتایج نشان داد که برای کلیه صفات تفاوت بین میانگین بادامها با بنه معنی‌دار بود. از نظر درصد زنده‌مانی تفاوت بین دامنه‌های جغرافیایی معنی‌دار بود و بر روی دامنه غربی درصد زنده‌مانی بیشتر بود. کاشت گونه‌های بادام بر روی دامنه‌های غربی با دو ژنوتیپ بادام 3 و 6 به‌دلیل برخورداری آنها از برتری صفات رویشی قابل توصیه است. درصورتی‌که جبران کمبود رطوبت در فصل تابستان میسر باشد، کاشت این ژنوتیپ‌ها بر روی دامنه‌های جنوبی نیز توصیه می‌گردد