کمیت و کیفیت خشکه‌دار در مرحله میانی توالی جنگل‌های راش (Fagus orientalis Lipsky) (مطالعه موردی: جنگل خیرودکنار نوشهر)

Abstract

امروزه خشکه‌دارها به‌عنوان یک بخش ساختاری و کاربردی بسیار مهم در جوامع جنگلی شناخته شده‌اند. درک نقش و پویایی خشکه‌دارها به‌منظور بهبود راهبردهای مدیریت جنگل در جنگل‌های مدیریت‌شده و مدیریت‌نشده بسیار حائز اهمیت است. پژوهش پیش‌رو با هدف بررسی ویژگی‌های کمی و کیفی خشکه‌دارها در مرحله میانی توالی در توده‌های کمتردست‌خورده آمیخته راش (<em>Fagus orientalis</em> Lipsky) انجام شد. پس از جنگل‌گردشی اولیه، سه قطعه‌نمونه یک‌هکتاری در پارسل 310 بخش گرازبن جنگل خیرودکنار نوشهر انتخاب شدند و آماربرداری صددرصد از ویژگی‌های خشکه‌دارها شامل قطر (≥ 7/5 سانتی‌متر)، ارتفاع و مشخصات کیفی (شامل شکل، درجه پوسیدگی و گونه) انجام شد. براساس نتایج پژوهش پیش‌رو، حجم خشکه‌دار در قطعات مورد بررسی به‌طور متوسط 37/8 متر مکعب در هکتار اندازه‌گیری شد. ممرز با 64 درصد خشکه‌دار، بیشترین فراوانی را در بین خشکه‌دارها به‌خود اختصاص داد. بیشترین درصد فراوانی و حجم خشکه‌دارهای اندازه‌گیری‌شده به‌ترتیب 74/7 درصد و 69/3 درصد مربوط به خشکه‎‌دارهای افتاده بود. همچنین 52/1 درصد خشکه‌دارهای اندازه‌گیری‌شده، در درجات پیشرفته پوسیدگی قرار داشتند. درنهایت بیشترین فراوانیخشکه‌دارها در طبقه قطور(50 تا 75 سانتی‌متر) مشاهده شد.<br /> <strong> </strong><br />