عوامل موثر در شیوع بیماری لکه سیاه گردو در استان قزوین

Abstract

یکی از مهمترین و خطرناک‌ترین بیماریهای گردو لکه سیاه یا آنتراکنوز گردو می‌باشد، که در سطح استان قزوین شیوع پیدا نموده است. به منظور بررسی بیماری فوق در قالب اجرای طرح تحقیقاتی پس از بررسی و بازدید از مناطق گردو خیز استان، دو محل آزمایشی یکی در منطقه کوهستانی (رودبار الموت) و دیگری در دشت (ضیاء آباد تاکستان) انتخاب و در طول مدت سالهای اجرای ضمن بازدید و نمونه‌برداری اقدام به بررسی چرخه بیماری مانند زمان تشکیل و رسیدن اندام‌های جنسی و غیرجنسی، فرم زمستان گذرانی عامل بیماری، نحوه انتقال و انتشار آلودگی های اولیه در اول فصل در سطح باغ و آزمایشگاه همراه با ثبت دما و رطوبت نسبی در مراحل مختلف فعالیت بیماری شد. در این بررسی مشخص شد که مهمترین منبع اینوکولوم اولیه برای ایجاد آلودگی در اول فصل، برگها و میوه‌های آلوده ریخته شده پای درختان می‌باشند که در صورت وجود رطوبت بالای 80 درصد بمدت 24 ساعت و دمای 25-10 درجه سانتیگراد همزمان با وزش باد خروج بیش از 80 درصد آسکوسپور را خواهیم داشت. در ضمن وجود رطوبت و باد برای ایجاد آلودگی‌های ثانویه و انتشار اسپورهای غیرجنسی در طول فصل زراعی ضروری است.